او تهدید بیماری های عفونی نوظهور از جمله تب خونریزی دهنده ابولا، آنفولانزای همه گیر، آنفولانزای مرغی، هپاتیت B نیاز به تجهیزات حفاظت فردی موثر را برای محافظت از کارکنان مراقبت های بهداشتی، بیماران و بازدیدکنندگان برجسته کرده است.
یک جزء حیاتی در سلسله مراتب کنترل های مورد استفاده برای محافظت از در برابر خطرات عفونی است. ممکن است شامل روپوش، ماسک صورت، دستکش، محافظ چشم، محافظ صورت، و پوشش سر و کفش باشد.
تحقیقات مهمی در زمینه‌های خاصی مانند ماسک‌های تنفسی و ماسک‌های محافظ انجام شده است، اما مطالعات در زمینه‌های دیگر، به‌ویژه روپوش‌ها، کمیاب است.
لباس روپوش پزشکی به عنوان دومین قطعه پرمصرف ، پس از دستکش، در محیط مراقبت های بهداشتی شناخته می شوند. با توجه به دستورالعمل اقدامات احتیاطی ایزوله مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، لباس های ایزوله باید برای محافظت از بازوها باشد.
در حین انجام اقدامات و فعالیت های مراقبت از بیمار هنگام پیش بینی تماس با لباس، خون، مایعات بدن، ترشحات و دفعات استفاده شود. لباس‌های عایق که در حال حاضر در بازار موجود هستند.
بسته به نوع ماده، نفوذ ناپذیری و فرسودگی آن، مقاومت متفاوتی در برابر خون و سایر مایعات بدن دارند. در حالی که برخی از مطالعات هیچ فایده ای از استفاده روتین از لباس های ایزوله نشان نمی دهند.
برخی دیگر نشان می دهند که استفاده از آن با کاهش میزان عفونت همراه است. این مقاله به بررسی لباس‌های ایزوله در محیط‌های بهداشتی می‌پردازد.
از جمله پارچه‌های مورد استفاده، طراحی لباس و رابط‌ها، و همچنین پارامترهای مهمی که بر میکروارگانیسم‌ها و انتقال مایع از طریق پارچه تأثیر می‌گذارند.
در ایالات متحده، بیش از 18 میلیون نفر در زمینه مراقبت های بهداشتی کار می کنند. نگرانی فزاینده ای در میان کارکنان مراقبت های بهداشتی (HCWs) در مورد قرار گرفتن در معرض میکروارگانیسم هایی وجود دارد.
معمولاً از طریق خون، مایعات بدن و سایر مواد بالقوه عفونی مانند تب خونریزی دهنده ابولا، هپاتیت منتقل می شوند. و ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV). هر چهار عامل بیماری زا که قبلا ذکر شد.
