نوار انرژی با طعم کشمش انگور قرمز نتایج نشان داد که غلظت گلوکز سرم در گروه IFG بالاتر بود، در حالی که تفاوت معنی‌داری در غلظت اسیدهای چرب آزاد سرم مشاهده نشد.
علاوه بر این، غلظت انسولین سرم به دلیل غلظت بالاتر گلوکز سرم برای بازگشت به حالت اولیه در مردان IFG زمان بیشتری طول کشید.
کشمش هر دو پاسخ گلیسمی و انسولینمی پس از غذا را در طول ورزش کاهش می دهد، که برای افراد مبتلا به IFG و همچنین برای کسانی که گلوکز ناشتا طبیعی دارند مفید است.
بنابراین، مصرف یک میان وعده با GI پایین قبل از ورزش از دیدگاه پاسخ انسولین مطلوب به نظر می رسد. متخصصان بهداشت در ایالات متحده، در یک مطالعه کوهورت طولی آینده‌نگر شرکت کردند.
تعیین کنند که آیا میوه‌ها به طور متفاوتی با خطر مرتبط هستند. اگرچه مصرف کل میوه کامل ارتباط ضعیفی با خطر کمتر T2D داشت.
اما این ارتباط در بین میوه‌ها متفاوت بود. مصرف بیشتر میوه های کامل خاص، به ویژه انگور، زغال اخته و سیب، به طور قابل توجهی با کاهش خطر ابتلا به T2D مرتبط بود.
در حالی که مصرف بیشتر آب میوه با خطر بالاتر مرتبط بود. در مورد انگور و کشمش، مصرف آن با 19 درصد کاهش خطر ابتلا به T2D در مقایسه با نوشیدن آب میوه 3 بار در هفته مرتبط بود.
برای تعیین اثرات مصرف کشمش، مداخلاتی با افراد دیابتی انجام شده است. در یک مطالعه تصادفی 12 هفته ای، تأثیر مصرف روزانه کشمش تیره در مقابل تنقلات فرآوری شده است.
جایگزین بر سطح گلوکز و سایر عوامل خطر قلبی عروقی در 51 بیمار مبتلا به T2D مورد ارزیابی قرار گرفت. کشمش تیره و خشک کالیفرنیایی به صورت 28 گرم سه بار در روز داده شد.
آن دسته از شرکت‌کنندگانی که کشمش مصرف کردند، در مقایسه با گروهی که میان‌وعده‌های فرآوری‌شده جایگزین دریافت می‌کردند.
23 درصد کاهش قابل‌توجهی در سطح گلوکز بعد از غذا داشتند. کاهش 19 درصدی در گلوکز ناشتا نیز مشاهده شد، اگرچه از نظر آماری معنادار نبود.
یک کارآزمایی تصادفی شده مشابه را انجام دادند، اما در این مورد شرکت کنندگان بیماران مبتلا به پیش فشار خون و هیپرگلیسمی خفیف بودند.
مطابق با مطالعه قبلی، کشمش سطح گلوکز پس از غذا را کاهش داد. علاوه بر این، مشخص شد که سطح HbA1c کاهش یافته است.
