مطالعات اپیدمیولوژیک و بالینی پیامدهای مثبت مربوط به مصرف آجیل درختی را نشان داده است. در اینجا، ما تولید، مواد مغذی، ترکیبات فیتوشیمیایی و روندهای تحقیقاتی نوظهور در مورد فواید سلامتی مغز پسته را بررسی می کنیم.
پسته خشک دامغان منبع خوبی از پروتئین، فیبر، اسیدهای چرب تک غیراشباع، مواد معدنی و ویتامین ها و همچنین کاروتنوئیدها، اسیدهای فنولیک، فلاونوئیدها و آنتوسیانین ها است. پلی فنول های موجود در پسته عوامل مهمی در اثر آنتی اکسیدانی و ضد التهابی هستند.
همانطور که در شرایط آزمایشگاهی و درون تنی از طریق مطالعات حیوانی و آزمایشات بالینی نشان داده شده است. پتانسیل ضد میکروبی و ضد ویروسی پلی فنول های پسته نیز ارزیابی شده است.
می تواند به غلبه بر مقاومت دارویی کمک کند. مصرف پسته ممکن است در عملکرد شناختی نقش داشته باشد و با تعدیل مثبت میکروبیوتای روده انسان و اثرات مفیدی بر سلامت پوست مرتبط است.
عصاره های پلی فنول پسته ممکن است بر آنزیم های دخیل در تنظیم گلوکز و بنابراین دیابت نوع 2 تأثیر بگذارد. در مجموع، این داده ها مزایای سلامتی گنجاندن پسته در رژیم غذایی را نشان می دهد.
مطالعات بیشتری برای بررسی مکانیسم های درگیر مورد نیاز است. در مورد ریشه شناسی کلمه “پسته” اختلاف نظر وجود دارد. احتمالاً از کلمه پیستک در زبان پارسی باستان اوستایی گرفته شده است.
پسته بومی غرب آسیا است و توسط بازرگانان در خاورمیانه، کشورهای مدیترانه و اروپا توزیع می شد. شواهد مصرف پسته به 300000 سال قبل از نئاندرتال ها برمی گردد. بقایای پسته ذغالی شده از سطوح موستریان به دست آمده است.
در تاریخ معاصر، بقایای آجیل پسته مربوط به هزاره ششم قبل از میلاد هم در افغانستان و هم در جنوب شرقی ایران یافت شده است، جایی که پسته احتمالاً برای اولین بار در مناطق نزدیک به محل رشد وحشی آن کشت شده است.
پسته به طور گسترده در امپراتوری ایران باستان کشت می شد و از آنجا به تدریج کشت آن به غرب گسترش یافت. پسته همراه با بادام، محبوب ترین آجیل برای مصرف انسان بود و تنها دو آجیل ذکر شده در کتاب مقدس است .
