بدون اینکه چیزی بهتر بدانم، اندازه را مانند کفش کوهنوردی زنانه کلمبیا قرار دادم. نرم، اما با فضای خالی کافی در انگشت پا که ناخن های پایم را هنگام راه رفتن در سراشیبی کبود نکنم و به اندازه ای گشاد که بتوانم آنها را با یک جفت جوراب پشمی بپوشم.
سرد من از آنها راضی بودم. اما وقتی دوشنبه به مدرسه برگشتم و با افتخار آنها را به دوستی که من را به کوهنوردی معرفی کرده بود نشان دادم، او با ناراحتی سرش را تکان داد.”آنها ده ها هستند!” پاسخ دفاعی دادم “هم اندازه کفش های کتانی من.”
من سعی کردم آنها تقریباً شش سایز خیلی بزرگ بودند و برای روزهای طولانی روی دیوارهای بزرگ لکه دار طراحی شده بودند، بدون بولدرینگ در داخل خانه و کوهنوردی ورزشی روی شیست شیب دار پس از پنج یا شش هفته انکار بداخلاقانه، برای جفت دوم کفش کوهنوردی خود به EMS بازگشتم.
قسمت دوم افراد مبتدی در مورد کفش های کوهنوردی چه چیزهایی باید بدانند؟ تصمیم گیری در مورد اینکه چه نوع کفشی برای شما بهترین است کمی شبیه این است که تصمیم بگیرید اگر بتوانید در بقیه روزهای خود فقط یک نوع صحرا بخورید، چه نوع کیکی را انتخاب می کنید.
به این دلیل که کفش های کوهنوردی معمولا برای سبک های خاص کوهنوردی طراحی شده اند. برای سقف های شیب دار و غارها، کفش های نرم و تهاجمی می خواهید. برای گرانیت عمودی شما کفش های سفت تر و صاف تر با پشتیبانی از لبه های عالی می خواهید.
برای ترک ها، چیزی انعطاف پذیر و خمیده ایده آل است. در دنیای کفش‌های صخره‌نوردی «همه‌جانبه» واقعاً وجود ندارد، به همین دلیل است که اکثر کوهنوردان باتجربه متقابل به عنوان مثال کوهنوردانی که سنگ‌نوردی، سنگ‌نوردی و صعود ورزشی را انجام می‌دهند.
چندین جفت دارند. برای پیچیده تر شدن اوضاع، کوهنوردان نیز تیپ های بدنی و سبک های مختلف کوهنوردی دارند که هر دو بر تصمیم گیری کفش تأثیر می گذارند. گفته شد، باید از جایی شروع کنید.
از آنجایی که، به عنوان یک مبتدی، هنوز در حال یادگیری اصول اولیه وضعیت بدن و حرکات پا هستید و اینکه چه نوع کفشی به بهترین وجه سبک کوهنوردی شما را تحسین می کند، بهتر است کفشی را انتخاب کنید.
